منطقه باستانی آنورادهاپورا (بخش پایانی)معبد ناکا[۱]

معبد ناکا ویهارا یک داگوبا است که قدامت آن به دوره آنورادهاپورا بین قرن‌های ۷-۱۰ قبل از میلاد باز می گردد. و در آنورادهاپورا، سریلانکا واقع شده است. داگوبا با آجر ساخته شده و مربع شکل است. این سایت بر اساس یک مدل غیر معمول ساخته شده است و شبیه به ساختمان هفت طبقه ساتماهال در پولونارووا، سریلانکا بوده است[۲]. در حفاری های انجام شده در این مکان چندین صندوقچه سفالی کشف شد.

داگوبا ۲۰۰در  متر از جاده واتاوانتانا فاصله دارد و جاده شنی به سختی از تابلوی تابلو دیده می شود.  این تقریباً موازی با دروازه شرقی است که مسیر باستانی به میهیندالا بوده است.   این مسیر در حال حاضر بیشتر توسط مزارع و باغ ها پوشیده شده است. همانطور که به سمت جاده فرعی پیاده‌رو می‌پیچید، جاده تقریباً با عدم استفاده از بین می‌رود و بوته‌های ۱-۲ فوتی جاده را پاکسازی کرده‌اند. در فصل بارانی، مسیر به قدری گل آلود می شود که فقط یک خودرو می تواند خود را به این برساند.

رانماسو اویانا[۳]

رانماسو به معنای ماهی قرمز است. پارک رویال گلدفیش دارای نقشه دروازه ستاره است که توسط ماهی احاطه شده است[۴]. رانماسو اویانا پارکی با قدیمی ترین باغ های سلطنتی در سریلانکا است. این شهر در نزدیکی معبد ایسورومونی و نهر تیسا ووا در شهر باستانی انورادهاپورا، سریلانکا واقع شده است. این باغ در زمینی به مساحت تقریبی ۴۰ هکتار واقع شده است و نمونه ای قابل توجه از معماری باغ سریلانکا در دوره پیش از مسیحیت است. بر اساس کتیبه ای که در وساگریا یافت شد، آب از طریق نهر تیسا ووا به پارک می رسید و سپس به مزارع برنج اطراف معبد ایسورومونی رها می شد[۵].

این پارک شامل برکه های مختلف و بقایای ساختمان های کوچک است. طبق افسانه ها، اعتقاد بر این است که شاهزاده سالیا در این باغ با آشوکامالا ملاقات کرده است.باغ های سلطنتی برای اولین بار در زمان سلطنت پادشاه تیسا (قرن سوم قبل از میلاد) در زمان ساخت مخزن در اینجا ساخته شدند. با این حال، تالارهای تفریحی و سایر لوازمی که امروزه دیده می‌شوند به قرن‌های ۸ تا ۹ پس از میلاد برمی‌گردد.

راتنا پراسادا[۶]

راتنا پراسادا در مجتمع ابهایاگیری در شهر آنورادهاپورا واقع شده است. این خانه معبد آبهایاگیری است. راتنا پراسادا یا قصر جواهر توسط پادشاه کاوان تیسا در زمان سلطنت او از سال ۱۹۲ تا ۱۹۴ پس از میلاد ساخته شد. این بنا برای رقابت با Lovamahabaya متعلق به معبد ماها ویهارای ساخته شده است. اگرچه تنها ویرانه‌های راتنا پراساد باقی مانده است، اما گمان می‌رود زمانی این ساختمان هفت طبقه بزرگ بوده است. ستون های یکپارچه آن گواه این امر است. سنگ محافظ یا موراکالا در راتنا پراساد یکی از بهترین سنگ های آنورادهاپورا است.

مجسمه سامادی[۷]

مجسمه سامادی مجسمه معروفی است که در پارک مهامونوا در آنورادهاپورا، سریلانکا قرار دارد. بودا در یک مراقبه به تصویر کشیده شده است. این حالت مراقبه است که با اولین روشنگری او مرتبط است. این مجسمه ۷ فوت و ۳ اینچ ارتفاع دارد و در سنگ مرمر دولومیت حک شده است. این مانند مجسمه باستانی همان دوره است. این مجسمه شبیه مجسمه‌های بودای دوره گوپتا است که اعتقاد بر این است که در اصل تصویر طلاکاری شده بوده و با چشمانی ساخته شده از جواهرات گرانبها تزئین شده‌اند[۸]. ممکن است یکی از چهار مجسمه ای باشد که یک زیارتگاه مقدس درخت بودی را احاطه کرده اند. این تنها چیزی است که تا حد زیادی دست نخورده باقی مانده است.

اینکه روشنگری بودا تجربه ای بود که از نظر فنی سامادی نامیده می شد یا پدیده دیگری به وفاداری فلسفی مؤمن بستگی دارد. در دیانا مودرا (حالت مراقبه)، بودا به صورت چهار زانو می نشیند و یکی روی دیگری روی پاهایش است. این موقعیت در سراسر جهان بودایی شناخته شده است، بنابراین این مجسمه یکی از رایج ترین قطعات مجسمه بودایی است.این مجسمه که قدمت آن به حدود قرن چهارم تا ششم بازمی‌گردد، یکی از بهترین مجسمه‌های بودا در سریلانکا محسوب می‌شود.

سلا سیتیا[۹]

سلا سیتیا، همچنین به عنوان آمباستالا داگاپا شناخته می شود، یک استوپای مهم است که در معبد سلطنتی مهیندالا در سریلانکا واقع شده است. این یکی از پنج استوپا در محوطه معبد است و یکی از ۱۶ مکان اصلی عبادت در نظر گرفته می شود.

ماخول اویانا[۱۰]

ماخول اویانا پارکی است که در نزدیکی معبد ایسورومونیا و  نهر تیسا در آنورادهاپورا، پایتخت باستانی سریلانکا واقع شده است. اکنون ویران شده است. این پارک حوض های زیادی و ساختمان های کوچک داشت. طبق تاریخ، اعتقاد بر این است که شاهزاده سالیا و آشوکامالا در این پارک با هم آشنا شده اند.ماخول اویانا در زمان پادشاهی تیسا (قرن سوم قبل از میلاد) و زمانی که نهر تیسا ساخته شد ایجاد شد. با این حال، سالن رقس و دیگر سازه‌های پارک امروزی به قرن هشتم تا نهم بازمی‌گردد.

وساگیریا

وساگیریا یک صومعه جنگلی باستانی بودایی بخشی از ویرانه های آنورادهاپورا است. این در میان تخته صخره ها در حدود نیم مایلی جنوب ایسورومونیا واقع شده است. این مکان که در زمان پادشاهی دوانامبیا تیسا (اواسط قرن سوم قبل از میلاد) شروع شد، و در طول سلطنت پادشاه کاسیاپا (۴۷۳ - ۴۹۱ پس از میلاد) گسترش یافت و به استراحتگاه حدود پانصد راهب تبدیل شد[۱۱]. راهبان وساگیریا در پناهگاه های صخره ای زندگی می کردند. بازدیدکننده امروزی فقط صخره ها را می بیند. از آنجایی که بیشتر صخره بعداً دور ریخته شد و دوباره در جاهای دیگر مورد استفاده قرار گرفت. اما در زمان اشغال، سکونت گاه ها با استفاده از چوب و سایر مواد فاسد شدنی تکمیل شد[۱۲]. در بالای پناهگاه اسامی اهداکنندگان با حروف براهمی حک شده است[۱۳].نوشته شده است که یک رئیس غیر روحانی این اقامتگاه را به صومعه وقف کرده است. براهمی یک خط هجایی دراویدی (هند جنوبی) است که نیای الفبای مدرن آسیای جنوب شرقی است[۱۴].